Jagódka to niewyczerpane pokłady humoru i energii, mówię żartobliwie na nią: kocie ADHD. Jagódka kręci się jak fryga i ma tysiąc pomysłów na minutę. Zawsze jest gotowa do zabawy, zaczepek i gonitw. Zawsze w wyśmienitym nastroju, nigdy nie zrażona ani zniechęcona, mistrzyni akcji złodziejskich, wielbicielka gumek, frotek, wsuwek, nakrętek, wszystkiego, co można zwędzić z mojej szafki. Jagódka również zawsze usiłuje porwać coś albo wyprosić z mojego talerza. Jej znakiem rozpoznawczym jest przepiękny ogon, którymi wymachuje we wszystkie strony, okazując cały wachlarz kocich emocji.

Jagódka to taki szalony roztrzepaniec. Muszę przyznać, że myślenie nie jest jej najmocniejszą stroną. Jest w niej natomiast zawsze dużo radości i szalonych pomysłów. Uwielbia gonitwy z innymi kotami, które czasami niezupełnie mają chęć na szalone pogonie z nią przez całe mieszkanie. Jej apetyt na rzeczy niejadalne wpędził nas w całą aferę diagnostyczną, kiedy połknęła moją tabletkę. Od tamtego czasu bardzo na nią uważam.